Monday, July 10, 2006

Op de Heume

Vaak vraag je je af of het nou nodig is om al die oude gebouwen af te breken om er nieuwbouwwoningen of appartementen voor in de plaats te zetten. Maar de eerlijkheid gebiedt mij te bekennen dat op de plaats van mijn geboortehuis vroeger een boerderij heeft gestaan. Ook die heeft dus plaats moeten maken voor de oprukkende civilisatie, zoals dat zelfde geboortehuis ooit plaats zal moeten maken voor appartementen. Grond is een schaars goed in ons land.

Aan de gevel van mijn geboortehuis hing een naambord, zoals wel meer huizen dat hebben. Huize Weltevree, Nooit Gedacht, Ons Geluk en hoe ze allemaal mogen heten. Alleen had ons huis een heel vreemde naam: 'Op de Heume'.

Met de jaren raakte het bord overwoekerd door een vuurdoorn met oranje besjes. De spreeuwen voelden zich er goed thuis en maakten er elk voorjaar hun nest in. Vanuit het raampje in de badkamer kon je de gespikkelde eitjes zien liggen. Het naambordje werd echter geheel aan het oog onttrokken, en kwam pas weer tevoorschijn toen de vuurdoorn, die inmiddels tot de dakgoot reikte, jaren later naar beneden werd gehaald.

De laklaag op het naambord was door weer en wind behoorlijk aangetast. Het 'Op de Heume' was nog nauwelijks leesbaar, maar toch duidelijk genoeg om onze nieuwsgierigheid te wekken. Wat was dat toch, dat 'De Heume'?

Mijn ouders hadden het bord gekregen op hun trouwdag. De naam was afgeleid van het gebied waarop de huizen eind jaren vijftig waren gebouwd, en dat De Heume werd genoemd, naar een boerenfamilie die daar destijds woonde. Wanneer je daar naar toe ging, dan was je 'op de Heume'. En daar stond dus ook een boerderij. Laat nou die boerderij precies hebben gestaan op de plek waar later mijn geboortehuis werd gebouwd.

Toen mijn vader op een dag besloot het gras uit de achtertuin te vervangen voor een terras van grindtegels met trendy bielzen als dorpel, moest er een halve meter grond worden afgegraven. Tijdens het spitten stuitten we plotseling op iets hards. Wat kon dat zijn? Een oude soldatenhelm, het skelet van een paard, een houten schatkist? Onze fantasie sloeg op hol.

Na enige tijd flink graven werd een oranje plavuizenvloertje blootgelegd. Hier werd een grote archeologische vondst gedaan! Het bleek de keukenvloer van de oude boerderij te zijn, die nog geheel intact was. Waarschijnlijk heeft men de funderingen van de boerderij gewoon laten liggen, en er later grond over uitgestort.

Enkele plavuizen hebben we gebruikt om een soort barbecuetafel te maken. Daarna hebben we weer een halve meter grond over de oude keukenvloer gegooid. Voor toekomstige archeologen.

Dit verhaal werd eerder gepubliceerd in weekblad De Lisser

0 Comments:

Post a Comment

<< Home